De Keureroute (Rondom Groot-Merchtem)

Zaterdag 1 oktober 2011

Ook het begin van oktober wordt opgefleurd met een mooi nazomerweer. De temperaturen lopen mooi op tot wat boven de 25°. Onze fietsen schreeuwen dan ook om de wielen te strekken en op pad te gaan. Bij het fietsen van “Leirekensroute” kruisten we de Keureroute. De route zelf is zo’n 37km en de tocht via Leireken is zo’n 15km wat samen zo’n 67 km is. Wel een stevige tocht maar we wagen het erop.
Het is wat na 14u als we de Leirekensroute, de fietsader tussen Aalst en Steenhuffel, opdraaien.
Het gaat echter niet tot Steenhuffel even voor Peizegem gaat voor ons de Keureroute van start. Geen slechte startplaats, rustig dorp met veel parkeerruimte. Wat buiten het dorpscentrum dit zicht op de Onze-Lieve-Vrouw onbevlekt ontvangen kerk (volgens Veerle mag ik er een voorbeeld aannemen).
De trouwe volger van deze blog weet het al: Christo was….
Diezelfde trouwe volger kent onze voorliefde voor al wat manen heeft, hinnikt en als enig dier in plaats van poten benen heeft. Op de achtergrond verschijnt…
…het Hof ten Houte. De Donjon is een prachtig gebouw. Zijn verschijning zowat midden de velden heeft iets verrassend.
Op verschillende plaatsen wordt de Keureroute verrijkt met gedichten van Jeugd en Poëzie een vereniging uit Merchtem.  Hier het eerste gedicht van Jan Dertaelen 16 jaar toen hij dit gedicht schreef.
Zelden een ezel zo pienter zien kijken. Bijna te slim.
De landbouwers maken gebruik van de laatste mooie dagen om het hooi in de schuren te hebben.

De Keureroute maakt een bocht rond en door de buitenwijken van Peizegem waarna we terug de velden opzoeken.
Meteen worden we vergast op enkele mooie vergezichten.
Een paar stevige vleeskoeien vredig aan het grazen.
Daarvoor fiets een mens eigenlijk. Voor zo’n beelden te zien en in de natuur te zijn. Het brengt me tot rust na een stressvolle week.Het Robbroekhof een mooie herenboerderij.  In prachtige staat. We rijden een lus en ik verdenk de makers van de Keureroute ervan die speciaal ingelast te hebben voor dit hof.
We fietsen nu in de velden tussen Merchtem, Meise en Wolvertem richting Brussegem.
Christo was not here!
Ondertussen wint de tocht aan karakter en geregeld gaat het stevig omhoog. Soms ook op onverhard. De kiezel maakt het nog wat pittiger.
Eens boven aangekomen stuiten we op dit Kapelletje ter ere van Onze lieve Vrouw ter Nood. Patroonheilige van de dringende sanitaire stops.
Hier opnieuw poëzie. Dit gedicht van Anne De Boeck 17 jaar bij het schrijven.
Even moeten we langs en over  enkele grotere verkeerswegen. Al met al is het niet te druk. Kort daarna genieten we weer van schitterende panorama’s. Lijkt het nu niet echt hoogzomer.
De temperatuur schommelt rond zo’n zalige 26°.
Op de heuvel rechtover dit duo, den dikken en dunne.
Ook in deze route zitten er enkele kasjkens waar het leuk peddelen is. Zoals hier in Brussegem.
Hier ook jeugdig rijm van Floor Deroo 20 jaar.
De Sint-Stefanuskerk pronkt in het midden van dit pittoresk Vlaams-Brabants dorpje.
Nog maar juist Brussegem achter ons gelaten of beneden in de vallei duikt het gehucht Hamme op. Als je goed kijkt zie je op de achtergrond de contouren van de eerste “buildings” van de grootstad.We duiken naar beneden om te stoppen voor de barokke Sint-Jan-de-Doperkerk.
Maar  in hetzelfde Hamme steekt wat schoonheid betreft dit prachtig Sint-Gudulakerkje compleet met ietwat scheefgezakte zerken de Sint-Jan-de-Doperkerk naar de kroon.
Tijd voor een poëzieken. Lia Thomas 18 jaar.
Via een veldbaan gaat het nu opnieuw hogerop.
Eens boven zien we opnieuw hoe langzaam maar zeker Brussel komt aanzetten. Ik denk dat het contrast tussen deze immense flatgebouwen en het lieflijke Sint-Gudulakerkje, wat verder, een idee geeft van het waarom van de strijd tot behoud van eigenheid die nu aan de gang is in Vlaams-Brabant.
Wij laten het niet aan ons hart komen en duiken naar…ja niet omhoog.
Een buitenbeentje wil overwinteren.
Meer dan verwacht is dit een pittige tocht, zo’n bank om even uit te rusten en van een geweldig zicht te genieten is dan ook welkom.
Ook in de streek ingeweken. Meteen niet het meest authentiek dier maar het geeft dan wel weer kleur in de velden.
Deze reusachtige stapel kisten laat een goede oogst vermoeden.
Merchtem, het moederdorp van deze route komt in het vizier.
Via veldwegeltjes en kasjkens maken we eerst een omtrekkende beweging langs de buitenwijken.
Margaux Coenen pleegde dit gedicht toen zij 17 jaar oud was.
En dan steken we door naar het Centrum van Merchtem.
Op deze mooie, heraangelegde rotonde staat een gerenoveerd kapelletje.

Wat verder fietsen we door het Lijsterberkpark. Heel gezellig en proper onderhouden. Leuk om even een frisse neus te halen.
Het blijft nu vlak en nog even en we zijn opnieuw aan het punt waar we de keureroute startten.
Stilaan keert de rust op de velden terug.
Leireken doet zich tegoed aan een langzaam wegzakkende zon en brengt ons terug naar huis.

Thuis worden we wat weemoedig. Waarschijnlijk is dit het laatste zomerse weekend. Stilaan worden de dagen korter, de nachten frisser. Een prachtige lente, een ondermaatse zomer en een herfst die het weer wat goed maakte, het is weer voorbij.

Nu nog even een beoordeling. De Keureroute heeft me verrast. Is ze maar 37km lang, ze brengt een overvloed van bezienswaardigheden. Mooie Vlaams-Brabantse dorpjes, prachtige vergezichten en het landelijk leven het wordt allemaal voorgeschoteld. Er dient enige inspanning voor geleverd maar des te groter de voldoening. Na de Pajotse Panorama’s opnieuw een aanrader in de groene gordel. Ook de Keureroute gaat met een 9.5/10 lopen.

Enkele interessante links:

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme Vlaams-Brabant kan je terecht voor fiets- en wandeltochten of lekker eten je noemt het maar op.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Bij Tour de Frans (de king of knooppunten) worden de fietsknopen aaneengeregen dat het een lieve lust is.

Een streekgenoot met een flashy site : Dj!no

De familie De Coninck, op hun blog valt er altijd wel wat te beleven: Fietsen met de Familie de Koning

Op verplaatsing… De Maerlantroute

Maandag 26 september 2011

Het nazomeren blijft duren en na de Doornpanneroute wordt het tijd om nog eens op verplaatsing te gaan fietsen. Voor ik deze blog begon fietsten we al meermaals de Maerlantroute.  Ik denk dat deze route bij de klassiekers onder de poldertochten mag gerekend worden.

Juist na de middag parkeren we ons A-ken op een ruime parking(-oost) even buiten het centrum van Damme. Meteen knopen we aan met de route en komen zo op het mooie stadsplein. Mede door de warme nazomerzon heerst er een gezellige drukte op en rond de verschillende terrasjes.

Wij laten deze drukte aan ons voorbijgaan en verlaten Damme en worden onmiddellijk gecharmeerd door de zachtglooiende polders.
Wat er den dag van vandaag allemaal aan uw deur komt!  Nee we geven niet!!

Op weg naar Moerkerke, dat we niet echt aandoen, en de Leopoldsvaart kruisen beekjes onze tocht. Ondanks het middaguur werpt de zon al lange schaduwen over het land (eind september!).

Aan dit knus, diep in de polders weggedoken fermetje merken we de landelijke variant van de rolstoel op.

Kapelletje getekend door den scheven architect.

We trappen flink verder en wat later steken we de Leopoldsvaart-Oost over en blijven maar kort langs haar oever rijden.

Ja… nu gaat het richting Lapscheure.

Lapscheure is een klein polderdorpje,had het niet deze vrij grote kerk we waren er door zonder dat we het hadden gemerkt.

Nog steeds langs landelijke, maar goed berijdbare wegen, flirten we met de Nederlandse grens.

Op de velden wordt er naarstig gewerkt. De boeren willen van de laatste mooie dagen gebruik maken om alles winterklaar te krijgen.

Een blond 2PK-tje

Van blond geweld gesproken!!

Aan de overkant vervolgen we de tocht langs het jaagpad van de Damse vaart.

Opnieuw steken we over, deze maal vergt het minder van ons Veerleken haar armkracht.

De tocht brengt ons aan de oude stadsmuren van Sluis.

Normaal laat de route het centrum van dit mooie vestingstadje links liggen. Wij zondigen echter en doen even het centrum aan. Na een tas( bakkie?) koffie met een stuk warme appeltaart keren terug in het gelid

Weer in het veld worden we geconfronteerd met het rooien van de poters en andere patatten.

Iets minder gekend, maar ook verrassend mooi Aardenburg.

De Onze-Lieve-Vrouwekerk. Door het rechttrekken van de foto heeft de torenhaan zijn kam erbij in geschoten.

Heb mijn 2 stappers moeten tegenhouden of ze stapten er zo binnen.  Ze mokken nog altijd.

Na Aardenburg gaat het terug naar Belgenland. Juist over de grens aan “de Tol”  dit vissend koppel.

Middelburg het volgende stadje op de route. Dit stadje niet verwarren met het merkelijk groter stadje dat we aandeden op de Rammekensroute en de Valkenisseroute te Walcheren vorig jaar.

De plaatselijke schandpaal, wat in onbruik geraakt volgens een plaatselijke bewoner van Middelburg. Volgens diezelfde bewoner zou ik mogelijks voldoen aan de voorwaarden om aan deze paal gebonden te kunnen worden. Hij is inmiddels aan de beterhand.

Opnieuw volgen we de loop van de Leopoldsvaart.

Waarna we weer de velden induiken.

Nu gaat het door Donk een deelgemeente van Maldegem. Ook hier heeft de torenhaan het rechtrekken van de foto niet overleefd.

Surogaat.

Dan weer echt.

De Sareptakappel doet ons aan Gaudi denken.

De tocht blijft ons langs schilderachtige plaatsen brengen, hier in de omgeving van Moerkerke.

En ge hebt daar geen vuil van! Vivenkapelle.

Mooie kloostergebouwen in Neogotische stijl (dank U wikipedia).

We zetten er nu stevig de vaart in.

Het wordt al wat frisser en in mijn buik grolt er een beer.

En ja hoor door de bomen verschijnen de contouren van Damme. Nog even fietsen en we zijn terug aan de parking. Vrij snel liggen de fietsen in de koffer en rijden we naar het centrum.

Van de drukte van deze namiddag is er haast niets meer te bespeuren. Het is ook even zoeken om nog een restaurant open te vinden. Maar in de “Damse Poort” schuiven we onze benen onder tafel en genieten van een lekkere visschotel. Lekker eten en vriendelijke bediening aan een schappelijke prijs. Tijdens het eten keuvelen we wat na over de Maerlantroute.  Het is een aangename route. De wegen zijn met momenten vrij smal maar steeds goed berijdbaar. Er zit vrij veel afwisseling in de tocht en 52km plat vraagt geen uitzonderlijke conditie om de tocht tot een goed einde te brengen. 8.5/10 lijkt mij een mooie score.

Enkele interessante links:

Bij de familie de Koning vond ik een leuke beschrijving van de Maerlantroute.

Voor een korte beschrijving van deze route en een overzichtelijke kaart: Vlaanderen-Fietsland

Bij toerisme West-Vlaanderen ligt er ook een pak informatie te rapen.

Nog altijd over de kust deze site Westtoer

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Pajotse panorama’s

Zaterdag 24 september 2011

Ik ga jullie mijn beklag over afgelopen zomer besparen. Neen, dan steek ik liever de loftrompet af over de start van het nieuwe seizoen. Leve de herfst moge hij 2011 zegenen met vele mooie na-zomerkens.  Ziezo dit moest mij van het hart. En ja hoor de afgelopen dagen zijn zonovergoten en dan gaan we op zoek naar een leuke fietstocht. Het is bij “toerisme Vlaams-Brabant” dat we de Pajotse panorama’s treffen. De streek die deze tocht doorkruist is ons welbekend. Zowel de Boerekrijgroute als de Valleitjesroute verkennen hier het pajottenland.

Daar ik s’morgens gewerkt heb hou ik eerst een siest in onze tuin. Het is dan ook al 15u als we langs onzen Dender aanzetten richting Liedekerke en knooppunt 10.

We zijn niet de enigen die van het mooie weer willen profiteren. Ook vele vissers hebben de Dender gekozen om hun geliefde hobby uit te oefenen. Ik meen totzelfs een visgeurtje te herkennen of is het al het vilbeluik van Denderleeuw dat zich laat ruiken.

In Okegem zijn de mannen van de burgerbescherming van Liedekerke van de partij. Die gaan wat oefenen met hun rubberboot.
Op de andere oever wachten deze wilde ganzen lijdzaam op het vertrek van de vissers, om ook hun duitje in de zak te doen om het visbestand binnen de perken te houden.
Inmiddels zijn knooppunten 10, 85 en 86 al achter de rug. De tocht wordt met het verlaten van de Denderoever meteen pittiger. Het eerste panorama wordt on voorgeschoteld, het is meteen smullen. Ninove met zijn Groene Koepel.
Aan de andere kant schittert de Sint-Gaugericuskerk van Pamel.

Wat verder drummen deze Brabantse boerepaarden om op de foto te kunnen. Dit streekproduct zal nog meerdere keren onze tocht opfleuren. Ik vind het prachtige beesten.
We kruisen wat later de Ninoofsesteenweg en trappen daarna  flink door langs veldbanen en dorpsteegjes door een prachtige omgeving.

Het stijgt hier stevig, in Tomberg een gehucht van Roosdaal besloot men enkele decennia geleden, naar aanleiding van de toenmalige afkoeling van de aarde om een teleferique bij het Berchembos te installeren. Zo zou menig ski-fanaat hier afzakken om zijn ding te doen.  Toen sloeg het klimaat om en naar het schijnt wordt er nu druk gediscussieerd over de plaats waar het toekomstige strand moet komen. Wordt vervolgd.
Carrière als skipiste gemist, maar morgen misschien Tomberg-bad.
We zetten onze tocht verder en ronden punt 89. Nu klimmen we door het Berchembos richting  de Woestijn.
Opnieuw wordt ons klimwerk beloond met een mooi vergezicht.
Christo was here!!!
De Woestijnkapel, van hier gaat het terug neerwaarts.
Het tempo gaat flink de hoogte in, neerwaarts weet je wel. Knooppunt 60 ligt zo achter ons en het is pas iets voor punt 40 dat we even stoppen om dit kapelletje te kieken.
In deze kudde schapen krijgt het er eentje letterlijk op haar heupen.
Ook knooppunt 40 moet er aan geloven, wat verder torent de IJzeren man van Kester boven de bossen uit.
Ineens voelen we ons bespied.

Juist na knooppunt 14 en even voor het binnenrijden van Gooik dit dilemma.

In Gooik is het jaarmarkt, ik bespaar jullie de verschillende kraampjes met prullerij allerhande…

…maar deze sennenhond en zijn baasje wil ik jullie niet onthouden.
Deze prachtig onderhouden VW 1500 is de voorbode…
…van een rits mooi onderhouden old-timers zoals deze Mercedes-Benz (voorloper van ons A-ken).
Ook deze MG zou ik wel in mijn garage willen.
Wat verder staat deze messcherpe Lotus Esprit te blinken.
Na al dit moois murwen we ons uit de drukte en vervolgen onze fietstocht.
Mooie boerenpaarden in alle kleuren en maten. Wij fietsen verder naar knooppunt 15.
Het prachtige weer kan wel niet verhullen dat de herfst voor de deur staat. Stilaan komen de zachte herfstkleuren opzetten.
Na een hevige klim komen we voorbij het Krekelhof. In dit etablissement kan er bij een goede pint of glas wijn lekker gesmuld worden. De knooppunten volgen nu elkaar snel op punten 15 en 16 leiden ons naar Onze-Lieve-Vrouw Lombeek.

Op sommige momenten lijkt het meer lente dan herfst. Zoals in de bergenbroeckstraat waar we dit leuk tafereel kieken.
Deze 2 kalkoenen genieten van hetzelfde schouwspel.
Ook deze billeman deelt de weide, een mooi allegaartje.
Opnieuw tijd voor een panorama. Op de oude Geraardsbergse baan, bij het naderen van knooppunt 15.
Haast zomerse taferelen, wat hebben we ze toch gemist dit jaar.
Een resem porche speedsters (replicas?) razen ons voorbij.
Het fruit is quasi plukklaar, lijkt me een mooie oogst. Ondertussen fietsen we tussen knooppunt 15 en 16 het blijft goed vooruitgaan.
Tussendoor een kapelletje, dit exemplaar lijkt voorzien van een stevige, weliswaar groene, haardos. Schril contrast met de heilige maagd(replica?) binnenin.
Christo was here!!
Van zo’n rust word je zelf helemaal relax, het maakt fietsen zo bijzonder.
Ter hoogte van knooppunt 78 rijden we Eizeringen binnen. Het mooi gerestaureerde kasteel Neufcour.
De Sint-Ursulakerk, meteen ook een mooi panorama.
We kruisen opnieuw de Ninoofse steenweg en peddelen voorbij knooppunt 78. Inmiddels is het al 18u15 voorbij en langzaam zakt de zon kimwaarts.
Door wegenwerken en dorpskernvernieuwing dienen we in Strijtem even van de fiets, meteen een mooi moment om de Sint-Martinuskerk in gloed van de ondergaande zon te fotograferen.
Ook het koetshuis baad in de roze gloed.
Even buiten Strijtem ligt de kapel van de 7 beuken langs de route, het is niet meteen de mooiste kapel die ik ooit zag.
Ook Maria lijkt me niet zo gelukkig met haar situatie daar. Ze lijkt me wel een smeekbede te doen om uit de kapel weg te mogen.

Hoog boven de kapel geniet deze paraglider dan weer van een haast onbeperkte vrijheid en fantastische panorama’s.

Wij mogen dan weer genieten van dit mooi vergezicht op Borgt-Lombeek.

Bijna 19u loopt de Pajotse Panorama’s-tocht op zijn einde. We overwinnen nog een flinke klim, wat Veerle duidelijk blij maakt. Het is op een boogscheut van knooppunt 64. Op naar 10.
Nog even langs kasjkens en enkele dorpswegen tot knooppunt 10.
Knooppunt 10 is meteen het einde van de Pajotse panorama’s. Wij dienen nog een 10-tal kilometers terug. De meeste daarvan liggen langs de Dender.
De Sint-Amanduskerk ook badend in het late zonlicht.
Gedreven door het late uur houden we een stevig tempo aan. Maar als we in de Wellemeersen de Galloway runderen zien grazen stoppen we toch even om ze te kieken. Meteen zijn we terug in Erembodegem.

De Pajotse panorama’s is voor mij de mooiste fietstocht in de streek van Liedekerke, Roosdaal, Gooik en omliggende. Je vindt er het beste uit de Boerekrijgroute, Valleitjesroute en andere Groene koepels. Zeer pittig, maar met fantastische vergezichten als beloning, verdient deze route een 9.5/10 en kan ik ze iedere ietwat geoefende fietser aanbevelen. Voor ons was het prettig opnieuw aanknopen met lekker, stevig fietsen.

Jullie hebben nog de knooppunten tegoed: kp 10 – kp 85 – kp 86 – kp 89 – kp 60 – kp 40 – kp 14 – kp 15 – kp 16 – kp 78 – kp 64 – kp 10

Enkele interessante links:

Om zelf je knooppuntentocht samen te stellen of de kaartgegevens naar GPS-formaat over te brengen (één van mijn favorieten) : Fietsnet

Bij toerisme Vlaams-Brabant ligt er ook een pak informatie te rapen.

Dan refereer ik nog graag eens naar enkele sites waar ik een boontje voor heb:

Wie voor het knooppuntennetwerk valt vindt bij Tour de Frans (de king of knooppunten) een fantastisch aanbod.

Een streekgenoot op wiens site ik een beetje jaloers ben: Dj!no

Sinds een tijdje volg ik de perikelen van de familie De Coninck op hun blog: Fietsen met de Familie de Koning