Zaterdag 21 maart 2009. Begin lente 2009
Het droog en vrij zonnig weer blijft aanhouden. Ook de temperaturen klimmen wat omhoog dus breien we tijdens dit vrije weekend een vervolg aan onze fietsavonturen. Op de site van Toerisme Oost-Vlaanderen zoek ik niet te veraf een route van zo’n dikke 40km. Een afstand die in het begin van het seizoen (nog korte dagen) ons het meest aangewezen lijkt. Met zijn 42 km en op een dik half uur rijden naar Lochristi voldoet de Ledebeekroute aan deze eisen.
Het is zo’n kwart voor drie als we de fietsen van ons A-ken halen en optuigen voor deze tocht. De zon is volop aanwezig, de wind waait minder en dat maakt het iets warmer.
Al gauw fietsen we door deze mooie dreef.
De dreef brengt ons langs de ingangspoort een groot landgoed.
Het parcours zigzagt verder door buitenwijken en langs dit mooi kapelletje waarrond het plein en rijbaan opnieuw worden aangelegd. We moeten noodgedwongen even van de fiets. Maar grijpen de gelegenheid aan om het kapelletje en plein te kieken. We fietsen wat later verder…
…langs nog braak liggende velden en even over en langs de spoorweg.
We laten de spoorweg links liggen en draaien af richting Beervelde. We kunnen er niet naast het Kasteelpark kijken.
We besluiten om er binnen te rijden en er, een in de bakkerszaak ernaast aangekochte, koeken op te peuzelen.
Nog snel een foto en weer op weg.
Een terugblik op de Sint Daniëlkerk, en voort naar Zeveneken.
Hier in de streek worden de knotwilgen ook geknot, maar men doet het toch wel zeer grondig.
Inmiddels is het ons duidelijk, er wordt hier serieus aan bloementeelt gedaan.
Nee niet een serreke of twee, vele grote serres en hele velden vol.
We naderen de E17 de autostrade naar de kust en alvorens we ervan wegdraaien fietsen we langs deze rustig voortkabbelende beek. Struiken en knotwilg zijn in de prijs inbegrepen.
Ook hier worden de beekjes met geelblonde rietkragen afgezoomd.
Wars van alle bouwkundige en esthetische regels.
Inmiddels hebben we de spoorweg opnieuw gekruist en naderen Zeveneken.
De Sint Elegiuskerk.
Het is weeral een tijdje geleden dat ik jullie wat pluimvee voorschotelde. Deze kip geëscorteerd door 2 fiere hanen met hun kleurig verendek wil ik jullie niet onthouden.
Ik kan deze kerktoren niet direct duiden, Rooselaar is volgens mijn kaartgegevens een grote kanshebber.
We fietsen niet ver van Lokeren en het Waasland is gekend als een streek vol met ballonvaarders.
Snel nog dit keuterboerderijtje gekiekt…
…alvorens het Puyenbroeck in te duiken.
Met indrukwekkende sportaccommodatie (een duur woord voor een duur complex).
Kunstwerken.
Bomen en riviertje.
De lage zon wekt de illusie dat deze rietkoppen lichtgevend zijn, speciaal!
Na het Puyenbroeck gaan we op weg naar Zaffelare. Eerst dacht ik met een afbeelding uit het Reinaard de vos-epos te maken. Maar bij mijn weten is er daar geen sprake van de ratte.
Eerst onder deze dubbele hoogspanningslijn.
Langs deze hongerige bonkige boerenpaarden.
Ook deze kudde schuift aan voor de avonddis.
De Sint-Petruskerk baadt in de rode avondgloed als we Zaffelare binnenfietsen.
Nu is het raak, dit schouwspel komt duidelijk uit de Reinaartsaga.
Ook Hifte kleurt rood, badend in de late zon.
Achter de horizon doemt het Gents havengebied op.
Hifte ligt op een boogscheut van Lochristi en vrij snel zijn we terug waar we startten. We zien de Sint-Niklaaskerk nu langs een andere kant dan bij het vertrek. Ook hier een beeld van Reinaart de vos.
Deze tocht zit erop. Veerle en ik hebben gemengde gevoelens. De tocht start wat traag. Hiermee bedoel ik dat ze wat eentonig, misschien een beetje saai is, in het begin. Het Puyenbroeck maakt veel goed. Ook kan ik mij voorstellen dat, wat verder op het jaar, de bloementeelt meer kleur aan deze fietstocht geeft. Verder is ze goed berijdbaar, quasi vlak en met zijn 42 km haast door iedereen te fietsen. 7 op 10 lijkt mij een billijk verdikt.
Enkele interessante links:
Voor kaart en gps-track:
.
